अभिभावकसँग पैसा मागेर पढ्ने बेला । लहैलहैमा लागेर कतिपयले 'बंक' गरेर प्रेमिकालाई घुमाउन र रेस्टुरेन्ट लैजाने उमेर । तर सुजन थापाको जीवनशैली भने बिल्कुल फरक छ । न त पढ्नका लागि घरपरिवारसँग पैसै मागेका छन, न अल्लारे ठिटो बनेर बरालिँदै हिँडेका छन् ।
बरु आफ्नै खुट्टामा उभिएर उच्च शिक्षा लिइरहेका छन् २२ वषर्ीय थापा । हस्तकला उद्योगै चलाएर आम्दानी गरिरहेका यी युवकले चारजनालाई प्रत्यक्ष रोजगारसमेत दिन सक्षम भएका छन् । उनी पोखराको पृथ्वीनारायण क्याम्पसमा बीबीएस दोस्रो वर्षमा अध्ययनरत छन् ।
घर उनको सराङकोट हो । तर अहिले उनी यस पर्यटकीय धम्पुस गाउँमा हस्तकला उद्योग सञ्चालन गर्दै आएका छन् । 'सम्भावना देखेर यहाँ आएको हुँ' उनले भने, 'निकै राम्रो भइरहेको छ ।' उनले
आमाबाबुको सहयोग र प्रेरणाले उद्योग सञ्चालनमा ल्याएको बताए ।
सुरुमा घरपरिवारले दिएको ३० हजार रुपैयाँ लगानी गरी एउटा तान राखेका थापाले अहिले चारवटा पुर्याएका छन् भने लगानी पनि ५ लाख पुगिसकेको छ । ढाकाका पछ्यौरा, सल, गलबन्दीलगायतका कपडा बनाएर उद्योगबाटै बिक्री गर्छन् । दुईजनालाई मासिक ५ हजार र थप दुईजनालाई मासिक ४ हजार ५ सय रुपैयाँ तलब दिएर चारजना तान बुन्ने महिला राखेका छन् । उनीहरूमध्ये तीनजनालाई खाना र बस्नको सुविधा पनि उनले दिएका छन । उनले मासिक दुई हजार रुपैयाँ तिरेर घर भाडामा लिएर तान सञ्चालन गरिरहेका छन् ।
थापाले यही पेसालाई विस्तार गर्दै निरन्तरता दिने बताए । 'आम्दानी पनि राम्रै भएकाले बिदेसिने सोच बनाएको छैन,' उनले भने, 'गाउँमै केही गरेर देखाउने मेरो लक्ष्य र चाहना छ ।' थापाले तलब र सबै खर्च कटाएर मासिक २० हजार रुपैयाँ आम्दानी भइरहेको बताए । 'गरे गाउँमै हुन्छ', खुसी हुँदै उनले भने, 'रोजगारीका लागि देश विदेश भौतारिरहनु पर्दैन ।' लोक्ता, अल्लोबाट समेत बनेका विभिन्न पर्यटकीय वस्तुहरू पनि उनले बिक्री गर्दै आएका छन् ।
उनको उत्पादन अहिलेसम्म तानबाटै बिक्री हुँदै आएका छन् । धम्पुस घुम्न तथा ट्रेकिङ जाने पर्यटक र स्थानीयवासी उनका ग्राहक हुन् । ग्राहकको चाहना अनुसार पनि उनले कपडा तयार पार्छन् । गुणस्तर, डिजाइन र साइज अनुसार मूल्य पनि फरक- फरक छ । न्यूनतम ६ सयदेखि एक हजार ५ सय रुपैयाँसम्म मूल्यका कपडा उनकोमा छन् । रोजगारका लागि देश विदेश भौतारिने युवाका लागि थापाले चुनौती दिएका स्थानीय शिक्षक समबहादुर
गुरुङ बताउँछन् । 'युवावस्थामै
केही गरौंं भन्ने उद्यमी भावना
हुनु निकै राम्रो हो', गुरुङले भने सबैको यस्तै सोच भए देशमा विकास हुने थियो ।'
बरु आफ्नै खुट्टामा उभिएर उच्च शिक्षा लिइरहेका छन् २२ वषर्ीय थापा । हस्तकला उद्योगै चलाएर आम्दानी गरिरहेका यी युवकले चारजनालाई प्रत्यक्ष रोजगारसमेत दिन सक्षम भएका छन् । उनी पोखराको पृथ्वीनारायण क्याम्पसमा बीबीएस दोस्रो वर्षमा अध्ययनरत छन् ।
घर उनको सराङकोट हो । तर अहिले उनी यस पर्यटकीय धम्पुस गाउँमा हस्तकला उद्योग सञ्चालन गर्दै आएका छन् । 'सम्भावना देखेर यहाँ आएको हुँ' उनले भने, 'निकै राम्रो भइरहेको छ ।' उनले
आमाबाबुको सहयोग र प्रेरणाले उद्योग सञ्चालनमा ल्याएको बताए ।
सुरुमा घरपरिवारले दिएको ३० हजार रुपैयाँ लगानी गरी एउटा तान राखेका थापाले अहिले चारवटा पुर्याएका छन् भने लगानी पनि ५ लाख पुगिसकेको छ । ढाकाका पछ्यौरा, सल, गलबन्दीलगायतका कपडा बनाएर उद्योगबाटै बिक्री गर्छन् । दुईजनालाई मासिक ५ हजार र थप दुईजनालाई मासिक ४ हजार ५ सय रुपैयाँ तलब दिएर चारजना तान बुन्ने महिला राखेका छन् । उनीहरूमध्ये तीनजनालाई खाना र बस्नको सुविधा पनि उनले दिएका छन । उनले मासिक दुई हजार रुपैयाँ तिरेर घर भाडामा लिएर तान सञ्चालन गरिरहेका छन् ।
थापाले यही पेसालाई विस्तार गर्दै निरन्तरता दिने बताए । 'आम्दानी पनि राम्रै भएकाले बिदेसिने सोच बनाएको छैन,' उनले भने, 'गाउँमै केही गरेर देखाउने मेरो लक्ष्य र चाहना छ ।' थापाले तलब र सबै खर्च कटाएर मासिक २० हजार रुपैयाँ आम्दानी भइरहेको बताए । 'गरे गाउँमै हुन्छ', खुसी हुँदै उनले भने, 'रोजगारीका लागि देश विदेश भौतारिरहनु पर्दैन ।' लोक्ता, अल्लोबाट समेत बनेका विभिन्न पर्यटकीय वस्तुहरू पनि उनले बिक्री गर्दै आएका छन् ।
उनको उत्पादन अहिलेसम्म तानबाटै बिक्री हुँदै आएका छन् । धम्पुस घुम्न तथा ट्रेकिङ जाने पर्यटक र स्थानीयवासी उनका ग्राहक हुन् । ग्राहकको चाहना अनुसार पनि उनले कपडा तयार पार्छन् । गुणस्तर, डिजाइन र साइज अनुसार मूल्य पनि फरक- फरक छ । न्यूनतम ६ सयदेखि एक हजार ५ सय रुपैयाँसम्म मूल्यका कपडा उनकोमा छन् । रोजगारका लागि देश विदेश भौतारिने युवाका लागि थापाले चुनौती दिएका स्थानीय शिक्षक समबहादुर
गुरुङ बताउँछन् । 'युवावस्थामै
केही गरौंं भन्ने उद्यमी भावना
हुनु निकै राम्रो हो', गुरुङले भने सबैको यस्तै सोच भए देशमा विकास हुने थियो ।'
No comments:
Post a Comment